Pielgrzymowaliśmy na Jasną Górę…
- Napisał Joachim Makowski
- Dział: Parafia
Przed dziesięciu laty, w lipcu 2003 roku na Jasnej Górze, w obliczu Czarnej Madonny miało, miało miejsce nocne czuwanie modlitewne, którego główny akcent położony był na wyproszenie przez ręce Maryi opieki i Bożego błogosławieństwa na czas planowanych robót wymiany dachu na kościele i innych planów duszpasterskich i gospodarczych. Przez dziesięć lat, jako Wspólnota Parafialna mogliśmy doświadczyć wyjątkowej Bożej opieki darowanej nam przez ręce Czarnej Madonny, bo wszystkie plany udało się zrealizować, choć czasem wydawało się to po ludzku niemożliwe.Dlatego po dziesięciu latach, gdy możemy cieszyć się z wielu widzialnych efektów wspólnej pracy, znów jako Parafia wróciliśmy przed oblicze Czarnej Madonny na Jasną Górę, by dziękować.
Pielgrzymka rozpoczęła się wyjazdem z Placu Strażackiego o godz. 8.30. W drogę wyruszyły dwa autokary i bus. W pielgrzymi szlak zabraliśmy sztandary i procesyjny krzyż, który przewodził nam potem w drodze krzyżowej. Piękne świadectwo przywiązania do tradycji dały także Panie, które ubrane były w ludowe stroje. Droga do Częstochowy upłynęła na modlitwie, śpiewie, rozmowie, nie zabrakło też i śmiechu. Po przybyciu na Jasną Górę każdy mógł indywidualnie przywitać się z Maryją w jasnogórskiej ikonie. O godz. 11.00 na wałach jasnogórskich powitał nas Ojciec Paulin, który towarzyszył nam w czasie całej pielgrzymki. Po powitaniu Ksiądz Proboszcz poprowadził drogę krzyżową, w czasie której przewodniczył nam niesiony przez ministrantów krzyż oraz poczty sztandarowe. Rozważania poszczególnych stacji dotykały konkretnych sytuacji naszego życia, dając wiele do myślenia.
Bezpośrednio po drodze krzyżowej odmówiliśmy modlitwę Anioł Pański i prowadzeni przez Ojca Paulina rozpoczęliśmy zwiedzanie kompleksu jasnogórskiego, w tym Skarbca i Arsenału. Podziwiać mogliśmy nagromadzone przez wieki wota i skarby, za którymi, jak mocno podkreślał nasz Przewodnik, zawsze kryje się osobista historia ofiarodawcy, który w ten sposób dziękował za otrzymaną przez wstawiennictwo Czarnej Madonny łaskę. O godz. 14.00 nastąpił najważniejszy moment naszej pielgrzymki – Msza Święta dziękczynna sprawowana w kaplicy Cudownego Obrazu. Przewodniczył jej Ksiądz Proboszcz, a kazanie wygłosił Ksiądz Wikary. Wielu z pielgrzymów pierwszy raz stanęło tak blisko Czarnej Madonny, popłynęło wiele łez wzruszenia, a przede wszystkim widoczne było rozmodlenie. Eucharystia rozpoczęła się od uroczystego odsłonięcia Cudownego Obrazu, oprawę muzyczną zapewniła nasza organistka Pani Ewa wraz z częścią chórzystów. Do Mszy Św. służyli nasi ministranci i lektorzy, w kaplicy stanęły sztandary grup parafialnych, w tym Dzieci Maryi oraz Kobiety w strojach ludowych. Obecni byli także nasi Radni.
W kazaniu Ksiądz Grzegorz wyakcentował potrzebę nie tylko dziękczynienia ale i obietnicy złożonej u stóp Czarnej Madonny, że dalej w Parafii i rodzinach strzec będziemy wiary. Po Eucharystii i indywidualnej modlitwie, chętni mogli nawiedzić także, otwarte tylko w listopadzie, krypty paulińskie. O godz. 16.00 nastał ostatni wspólnotowy akcent pielgrzymki, obiad połączony z kawą i ciastkiem. Do Stolarzowic powróciliśmy około godziny 18.30, umocnieni modlitwą, z sercami wypełnionymi wiarą i nadzieją.
W tym miejscu pragniemy wyrazić słowa serdecznego podziękowania dla wszystkich, którzy podjęli trud pielgrzymki, dla pocztów sztandarowych, chórzystów, ministrantów i Marianek, a przede wszystkim dla Pana Stefana Suska, który był pomysłodawcą i organizatorem całości pielgrzymki.
